De laatste loodjes...

De Kerst was niet wit maar wel heel erg nat, een uitzonderlijk onophoudelijk tropisch geweld, de hele dag lang, maar dat gaf op het terras onder de luifel wel een exotisch en gezellig sfeertje. Locals zie of hoor je niet op Kerstavond en Kerstdag, behalve degenen die moeten werken, want er wordt op deze dagen uitsluitend in familieverband gevreten en gezopen. Op het terras dus alleen ontheemde buitenlanders, ik heb de halve middag met Elke zitten pimpelen, een aardige Duitse kunstenares die hier een paar maanden met hond bivakkeert. Zij miste haar Berlijnse Weihnachten met Glühwein wel erg, maar de plaatselijke halve litertjes maken een hoop goed. 2e Kerstdag bestaat hier niet en gelukkig scheen de zon weer volop, zodat alles weer op kon drogen en de normale routine weer kon worden opgepakt. Woensdag belande ik onverwachts weer in Fuencaliente, nu eens niet bij Eva op bezoek, hoewel ik wel mijn wasgoed in haar garage heb gedumpt, maar als gids voor een Nederlands echtpaar met een huurauto waar ik in het hotel mee aan de klets was geraakt. Het was frisjes boven, maar wel droog, waardoor ik ook weer eens een rondje vulkaan kon doen. Voor de entree werden 2 toeristen en een gids/local gerekend, dus dat gaat de goede kant op. Na de vulkaan hebben we arepa´s en cachapa´s gegeten en dat viel in goede aarde, ondanks dat de man normaal gesproken geen dingen eet die hij niet kent. De baas van de Arepera ligt van mij al in een deuk, la Holandesa die verslingerd is aan zijn Venezuelaanse hapjes, maar nu sleur ik ook nog mijn landgenoten mee in die verslaving. Terug in Puerto Naos hoorde ik het nieuws van de dag: er was een vlot met 50 Afrikaanse bootvluchtelingen aangespoeld aan de kust van Mazo (bij het vliegveld), een primeur op La Palma terwijl dit op Lanzarote, Fuerteventura en soms op Gran Canaria een gebruikelijk fenomeen is. De kroonprins zit met vrouw en baby op Lanzarote, dus blijkbaar zijn ze een paar eilandjes verder gestuurd. Zo hobbelen we langzaamaan naar het einde van het jaar.... de stamgasten smeden al snode plannen, aangezien er de laatste jaren tijdens feestdagen systematisch en met veel succes op "rijden onder invloed" wordt gecontroleerd, blijven de allerergsten hier beneden. Dat kan nog best eens gezellig worden!

Rest mij nog jullie ook een gezellig en passend afscheid van het jaar te wensen!

¡Feliz Navidad y un prospero año nuevo!

Stormen zonder naam

Afgelopen zondag stormde het wederom, met dezelfde windkracht als Delta, maar zonder naam en recht uit de Sahara waardoor el Atlantico het beduidend minder op z´n heupen had, maar we wel vergeven waren van het woestijnstof. Mijn nieuwe Feng Shui windgong, een kadootje van de Spaanse editie van "Psychologie", ging heftig te keer. In dat tijdschrift stond overigens een artikel over Bloggen (da´s voor zover ik weet het 2e Engelse woord wat nog niet vertaald is, het 1e is "internet") en dat het een therapeutische werking zou hebben, zoals dat in de vorige eeuwen aan dagboeken werd toegeschreven. Er stond alleen niet bij voor wie, voor de blogger of voor de blog-lezertjes ;-).
Verder valt er niet zo heel veel nieuws te melden, ik heb weer een fiets geritseld dus kan me ook tijdens inzinkingen naar me favo strandje slepen, wat dankzij Delta zo goed als verdwenen was. Op de foto the morning after: wat wit schuim was, is nu weer zwart zand, met dank aan de storm van vorig weekend. Er schijnt trouwens weer een tropischische verassing deze kant op te komen, de locals zeggen morgen, maar Weather Underground beweert dinsdag pas. Eens kijken wie er deze keer gelijk heeft en of het geval onderweg nog een naam krijgt.

Wordt gratis gek en altijd feest

Mijn inbelprovider hier heet "Go nuts 4 free" en dat is me vorige week aardig gelukt. Al sinds jaar en dag verstuur ik mail van mijn eigen e-mailadres via hun smtp-server, maar dinsdag lukte dat ineens niet meer. Gezien het moment waarop de problemen begonnen werd de eerste paar dagen aan Delta gedacht, vooral door Ana´s stamgasten. Die maken vooral ´s avonds een gezellige pleisterplek van de winkel waarbij het wel en wee in de winkel, het wel en wee in Puerto Naos en het wel en wee van de wereld besproken en opgelost wordt, alleen de drank ontbreekt nog. Een paar dagen verder ging ik twijfelen aan mijn mailprogramma, hoewel ik de instellingen niet had gewijzigd. Toen een Ping-test wel gewoon reageerde heb ik uiteindelijk maar eens contact opgenomen met Gonuts, enigszins bemoeilijkt doordat ik geen mailtje kon sturen. Ondertussen ook de smtp-server van Terra geprobeerd, maar dat werkte ook niet. Om de één of andere vage reden moet een server voor de uitgaande mail dichtbij staan, voor inkomende maakt het nix uit. Die Terra-server zal wel in Madrid staan ofzo, veels te ver weg. Toen kwam het antwoord van Go nuts, voor een gratis dienst zijn ze wel netjes snel met antwoorden. Wat blijkt: je kunt hun Spaanse server niet gebruiken voor buitenlandse mail-adressen, dat schijnt zelfs illegaal te wezen want lokt spam uit. Daar kan ik me daar best iets bij voorstellen, maar het blijft merkwaardig dat het al die tijd wél functioneerde. Denk je eens in hoeveel spam ik in die jaren had kunnen sturen (woot). Maar goed, na een week bloed, zweet en telefoontikken is het raadsel opgelost. Ik heb me een Go nuts-account aangemeten, 4 free uiteraard, zodat ik toch vanaf hier mail kan blijven sturen. Na Delta en het mailmysterie diende het volgende leed zich aan in de vorm van de traditionele decemberdip, daar ontkom ik hier doorgaans ook niet aan en er was geen zilver tegen gewassen. Inmiddels kan ik het daglicht verdragen, maar m´n favo strandjes zijn een brug tever dus plof ik neer op het dichtsbijzijnde stukje strand: het haventje aan het eind van de straat. Elk nadeel heb z´n voordeel, dat blijkt maar weer.

Het strand is als gevolg van de Delta-schade van Gemeentewegen gesloten omdat de douches en wc´s het niet meer doen, maar toen bleek dat de toeristen zich daar weinig van aantrokken is er ondanks de sluiting wel toezicht. Voor zover er toeristen zijn, want het zijn er veel minder dan normaal, op de Spaanse vastelanders na. Het gerucht gaat dat er negatieve reisadviezen gegeven zijn in verband met de orkaan Epsilon en mogelijk een tsunami, als ware het dat La Palma een weekabonnement op natuurrampen heeft. Voorlopig zijn de sporen van Delta nog verre van uitgewist: de dag na de storm was er 1 en al bedrijvigheid en nu al anderhalve week helemaal nix. Wat er vorige week aan de hand was weet ik niet, maar afgelopen week was het feest: dinsdag de verjaardag van de democratie en donderdag een katholiek feest wat in Nederland "Maria onbevlekt ontvangen" heet. Geen hond die dat gelooft, maar iedereen neemt een "puente" (letterlijk: brug) dus een paar vakantiedagen ertussen en je hebt 1 week vrij. Volgende week gaat het herstel van het strand beginnen, maar of het veel verder komt dan "beginnen" betwijfel ik omdat Kerstmis alles bij elkaar ook een week of 2 duurt. Van Sinterklaas heeft, ondanks zijn vermeende woon- en verblijfplaats, hier gelukkig niemand gehoord want anders zou er tussen die 2 bruggen ongetwijfeld nóg een brug zitten. Er komt wel steeds meer kerstversiering in de winkels en op de terrassen: dennentakken, kerstmannen en rendieren. Men draait zelfs de hand niet om voor een busje kunstsneeuw, een tamelijk idiote combinatie met de zomerse temperaturen.

Als foto de dagelijkse traktaties van Puerto Noas, de beroemde zonsondergangen, tegenwoordig rond een uur of half 7. Ik heb er veel gezien, altijd bijzonder maar deze gaf toch zeker te denken dat Edvard Munch z´n Schreeuw niet in Noorwegen maar op La Palma heeft gesitueerd.

Delta & Plata

Inmiddels gaat alles hier weer aardig z´n gangetje, hoewel de "temporal" nog steeds het gesprek van de dag is. De verse toeristen kijken met verbazing naar de ravage op het strand, waar het strandleven langzaamaan weer op gang komt tussen de ontwortelde palmbomen, keien en andere brokstukken en dak- en stoelloze strandwachten. Mijn strandstek is tijdelijk verhuisd van Las Monjas naar Puerto Naos verwege gebrek aan zand op Las Monjas en gebrek aan energie bij mij. Verder eet het halve dorp zich groen aan de avocados van Ana die voortijdig uit hun bomen zijn gewaaid. Langzaam komen de foto´s los uit het noorden en oosten, waar het echt hard stormde. Er zijn hele oogsten vernield, en daken en andere stukken gebouw wegggevlogen. Hier in de buurt was het vooral Puerto Naos wat de klappen kreeg, door de al van veraf opgezweepte golven. Langs de hele kuststrook waren de politie en brandweer standby, maar het dorpje El Remo en de Duitse randgroep-nederzetting Playa Nueva, die direct aan zee liggen zonder verhoogde boulevard, hoefden niet eens geëvacueerd te worden zoals we hier allemaal dachten. Dat gebeurt een paar (voorspelbare) keren per jaar tijdens springvloed, er is daar niets wat de golven tegenhoudt en ook nu zwommen er de volgende dag vissen in de straten. De Canarische politiek houdt zich vooral bezig met het effect van een bescheiden rampje: hele volksstammen afgesneden van electriciteit en communicatie, niet alleen in afgelegen gebieden maar ook in de steden. Op Tenerife, dat er uiteindelijk het ergst aan toe was, zaten donderdag nog mensen zonder stroom.

Al met al lijkt het alweer een eeuw geleden dat ik, in de eerste week na aankomst, me de pestpokken heb gezocht naar bruikbaar gedestilleerd water voor de Colloidaal zilver-productie. Ik heb toen de helft van de apothekers van de westkust gesproken, waarvan er maar 1 wist waar het over ging. Hier en daar ontstonden er levendige discussies tussen de apotheker, mij en andere klanten die zich ertegenaan bemoeiden, vaak een even hilarische als informatieve locale gewoonte. Opvallend was dat de klanten het allemaal erg interessant vonden, en een enkeling het zelfs kende. Maar nog opmerkelijker was dat er een heel artikel werd gewijd aan Plata Coloidal in Correo de Valle, de "Posthoorn" van Los Llanos en omstreken. Met het water bleek overigens helemaal nix mis te zijn.... het stopcontact was defect. Ik ben nog steeds een beetje aan het experimenteren, want ook met in werkend stopcontact reageert het toch allemaal anders dan in Nederland, ik denk toch door een chemisch verschil in het water. Ik ben van plan om een stuk aan mijn website breien over Colloidaal zilver, maar iedereen die nieuwsgierig is geworden (of die afkickverschijnselen heeft door het gebrek aan mijn productie): Colloidaal Zilver.

Nog wat foto´s van voor de storm, vanaf mijn terras en van het haventje aan het eind van de straat.

PS: ik kan nog steeds geen mail versturen, wel ontvangen. Ik ben bezig om het weer werkend te krijgen, ondertussen is dit Weblog toch nog ergens goed voor ;-).