De Barre winter van 2006, die voor mij maar een maand heeft geduurd, eindigt gelukkig dit weekend: het is nu zomertijd! Onder het motto "het is ook nooit goed, maar kan altijd veel erger" realiseer ik mij dat de tijden voorbij zijn dat ik 2 uur te vroeg, of te laat, al naar gelang het jaargetijde op mijn werk verscheen. Of door mijn ouders gewaarschuwd werd, inclusief de instructies om de klok voor dan wel achteruit te zetten. Hoe ik het voor elkaar kreeg weet ik niet: als ik het al niet vergat ging het gewoon de verkeerde kant op. De redding was een tekeningetje van een klok in de Posthoorn, met een pijltje erbij, dus blijkbaar was ik niet de enige klokkenkluns. Even later was het de Mac, die synchroniseert met europa.apple.com, en tegenwoordig heb ik een apparaat of 3 dat zich automatisch aanpast en mij de weg wijst in het verzetten van de minder geavanceerde uurwerkjes.De prijs van deze vooruitgang? Mij valt op, dat je tegenwoordig altijd wel iets aan het opladen bent. Is het je tandenborstel niet, dan de computer, heb je die opgeladen dan heeft de discman of het mobieltje weer honger. En net als je denkt dat alles weer is bijgetankt dan moeten camera en agenda nog. En eens in de zoveel tijd de batterijen van wekkers en zaklantaarns. Het komt voor dat alles tegelijk leeg is, en ondanks de hoeveelheid stopcontacten die bij de laatste verbouwing zwaar overdreven leek, liggen er nu soms apparaten op hun beurt te wachten. Hedendaags leed? Ach, zoals de boer al jaren weet: zomertijd is onzin, want de koeien worden niet eerder wakker. Ik ook niet, en de batterijen raken even snel leeg.
