donderdag, september 03, 2009

Oost west, zuid best

“De zomer sluipt hier stil vandaan.
Tijd om ‘m achterna te gaan.”


Aan deze dagspreuk van Wim van Campen heb ik eigenlijk weinig toe te voegen. Het is weer voorbij die mooie zomer, die voor mij als verwend kreng toch meer winter was. Behalve de geplande dokters- en tandartsbezoekjes en een inhaalslag Chinees ben ik weer ouderwets nergens aan toegekomen. Tijdens de zeldzame uitzonderingen heb ik zowaar foto's gemaakt. Hierbij wat plaatjes van beelden van de Mexicaanse beeldhouwer Javier Marín. Ook dit jaarlijkse ritueel Den Haag Sculpture op het Lange Voorhout verregende behoorlijk, na een langdurig verblijf in de Posthoorn hebben moeders en ik tussen de plensbuien door een sprintje getrokken langs de beelden. Maar het is volbracht en hoog tijd om een andere breedtegraad op te zoeken. Nog een weekje computerspelletjes en Goede tijden, slechte tijden met de verwarming aan, het afscheidstoernee en de winterkleding wassen en opslaan. Vanaf 11 september ben ik weer in Puerto Caos te vinden.


donderdag, augustus 13, 2009

Vakantieperikelen

Momenteel hou ik mij 2 maanden schuil in Kikkerland en ik ben alweer over de helft. In augustus is Puerto Naos no go-area omdat de winterse slaapstad dan verandert in een helse camping. Weliswaar met stenen huizen in plaats van tenten en caravans, maar de herrie is er niet minder om. Behalve luidruchtig toerisme werd mijn favo eilandje ook geteisterd door een hittegolf en bosbranden.

Toch is de mooie Hollandsche zomer ook niet alles, hoewel dat de huisvlijt natuurlijk wel ten goede komt. Hier een indruk van mijn hand- en spandiensten voor de wijnproeverij Casa de volcán en de sierviskwekerij Don Pez. Het schrijven gaat ook gestaag door, zoals de content voor de site Onzichtbaar .

dinsdag, mei 26, 2009

Op naar het jaar 2012

De laatste tijd wordt mij regelmatig gevraagd of ik ook denk dat de wereld over een paar jaar vergaat. En of de ”crisis” en de Mexicaanse griep daar voorboden van zijn. In het kort, dat denk ik niet. Volgens inside information zal ergens rond het jaar 2012 een grote groep mensen zich ervan bewust zijn dat de uiterlijke wereld niet meer is dan een projectie van het innerlijke bewustzijn. Zowel op persoonlijk nivo als collectief, van je kleine sociale kringetje tot en met de mensheid als totaal. In toenemende mate gaat het niet alleen maar om een klein losgeslagen groepje, maar een steeds grotere groep. Nu al zie je dat steeds meer mensen inzien dat de “crisis” tussen de collectieve oren zit en daar dus net zo gemakkelijk ook weer uit kan. Zie bijvoorbeeld Lak aan de crisis. Dit betekent natuurlijk niet dat de gevolgen van deze massahysterie denkbeeldig zijn, zoals ontslag en slecht verkoopbare huizen en bedrijven. Op dezelfde wijze is de Mexicaanse griep te ontmaskeren als mediaspektakel en globale marketingstunt voor een vaccinatie die erger is dan de kwaal. Het proces van bewustwording van de mensheid is al eeuwen geleden in gang gezet door enkele personen. Sommigen, zoals de Boeddha en Jezus, werden beroemd en kregen een ereplaats in wat later “heilige boeken” werden genoemd in verschillende culturen, zowel in het Westen als het Oosten.

Versnelling van de tijd
De tijd, waar we hier op aarde aan onderhevig zijn, gaat letterlijk steeds sneller. Dit heeft te maken met de zogenaamde Schumann-resonantie, de polsslag van de aarde. Uitgebreide informatie over dit uitzonderlijke fenomeen vind je op Niburu.nl. In het kort komt het hier op neer. Eeuwenlang had de aarde een polsslag van 7,8 Hz, maar sinds ongeveer 1980 is er een versnelling gaande. Momenteel zitten we tegen de 12 Hz. Dit is voor iedereen merkbaar, maar als de oorzaak werd doorgaans het “ouder worden” gezien. Niets daarvan, want kinderen merken het net zo goed en komen op de kleuterschool al tijd te kort. Omdat onze klokken gewone aardse materie zijn die meedoen aan de versnelling, draaien de wijzers gewoon sneller. Volgens berekeningen zitten er momenteel nog maar 16 uur in een etmaal, dat wil zeggen “oude uren” uit bijvoorbeeld 1900. Overigens zitten we nog niet in de hoogste versnelling, 13 Hz, dat zou volgens planning gebeuren rond... het jaar 2012.

Leven in het nu
Als je tot hier hebt gelezen zonder ervan overtuigd te zijn dat ik een zonnesteek heb opgelopen, is er blijkbaar een klik met je eigen waarheid en je eigen bewustwording. Dankzij de inspanningen van enkelen in de afgelopen jaren, groeit het aantal mensen dat aan het ontwaken is explosief. Dat is ook nodig, want de tijd dringt. Om je niet gek te laten maken door de steeds sneller draaiende aarde én de wijzers van je keukenklok is er een methode: leven in het nu. In het boek Een nieuwe aarde, dè uitdaging van deze tijd van Eckhart Tolle lees je hoe dat moet. Geen uitputtend geoefen of gemediteer, tijdens het lezen verander je al doordat je een verbluffend inzicht krijgt in jezelf en je medemensen. Ben je niet zo'n boekenwurm, dan kan ik nogmaals de behandeling Verwezenlijk je levensopdracht aanraden, ook die heeft hier alles mee te maken.

Wacht niet op verandering, wees de verandering!

zaterdag, april 25, 2009

Nieuws

Het valt weer niet mee om dit blog ook maar een klein beetje actueel te houden. Begin van de maand ben ik op flitsvakantie in Kikkerland geweest. Het was het gezellig om iedereen daar weer te zien en best leuk om weer ouderwets op de fiets door Den Haag te crossen. Maar het is vooral ook altijd weer heerlijk thuiskomen hier. Hoewel de winter nog wat naweeën vertoont, verdwenen sokken en dekens definitief de kast in.
Op Artikeltjes.com ben ik een stuk actiever. Hier de profieltjes waaronder je mijn artikelen kunt vinden: Karin Trance Form, Trance Form Knijnenburg, Karin Knijnenburg. Inderdaad, op den duur paste het allemaal niet meer in 1 account.

Natuurlijk heb ik weer zero foto's geschoten tijdens de vakantie. Om de boel toch wat op te vrolijken, hier het van de winter geshopte Aquariuslabyrint van Bas en Martien:

maandag, maart 02, 2009

De barre winter van 2009

De wasmachine is geplaatst, visite uit Nederland kwam en ging en zelfs het Carnaval is alweer voorbij. Zo zijn er dus drie maanden voorbij, een ongekende strenge winter. Overigens is zeuren over het weer een geliefde bezigheid, waarbij de locals het niet onderdoen voor de toeristen. En voor de locals van Puerto Naos en omstreken geldt alles onder de 22 graden als “koud” en alles boven de 24 graden als “heet”. Deze winter was het dus zwaar afzien, want alleen 's middags hadden we een paar uur de “normale” temperatuur. Voor de rest is het dikke truien, sjaals en stapels dekens op bed. En dan mogen we hier aan de westkust nog in onze handjes knijpen, want zelfs tijdens de uitzonderlijk koude nachten komt het kwik hier niet onder de 15 graden. Op de rest van het eiland, en ook op de andere eilanden, zijn de kouderecords van een halve eeuw gebroken. In dergelijke barre weersomstandigheden is het van levensbelang om zo nu en dan een goede “hete bek” te halen. Door stom toeval vond ik in the middle of nowhere, in de laatste bar van La Bombilla, een Thais restaurant van ongekend niveau. Op de foto: La Bombilla is het gehucht linksboven Puerto Naos, en de kiosk is een van de laatste huisjes links, richting de vuurtoren. Inmiddels ben ik vaste klant van de loeihete salades en de rode, gele en groene curry's en doe ik navenant aan PR, met het gevolg er al een extra kokkin uit Thailand is ingevlogen. De Chinees, die nog nooit van verse ingrediënten heeft gehoord en er niet voor terugdeinst om gerechten op te leuken met slagroom, kan wel inpakken.