De wasmachine is geplaatst, visite uit Nederland kwam en ging en zelfs het Carnaval is alweer voorbij. Zo zijn er dus drie maanden voorbij, een ongekende strenge winter. Overigens is zeuren over het weer een geliefde bezigheid, waarbij de locals het niet onderdoen voor de toeristen. En voor de locals van Puerto Naos en omstreken geldt alles onder de 22 graden als “koud” en alles boven de 24 graden als “heet”. Deze winter was het dus zwaar afzien, want alleen 's middags hadden we een paar uur de “normale” temperatuur. Voor de rest is het dikke truien, sjaals en stapels dekens op bed. En dan mogen we hier aan de westkust nog in onze handjes knijpen, want zelfs tijdens de uitzonderlijk koude nachten komt het kwik hier niet onder de 15 graden. Op de rest van het eiland, en ook op de andere eilanden, zijn de kouderecords van een halve eeuw gebroken. In dergelijke barre weersomstandigheden is het van levensbelang om zo nu en dan een goede “hete bek” te halen. Door stom toeval vond ik in the middle of nowhere, in de laatste bar van La Bombilla, een Thais restaurant van ongekend niveau. Op de foto: La Bombilla is het gehucht linksboven Puerto Naos, en de kiosk is een van de laatste huisjes links, richting de vuurtoren. Inmiddels ben ik vaste klant van de loeihete salades en de rode, gele en groene curry's en doe ik navenant aan PR, met het gevolg er al een extra kokkin uit Thailand is ingevlogen. De Chinees, die nog nooit van verse ingrediënten heeft gehoord en er niet voor terugdeinst om gerechten op te leuken met slagroom, kan wel inpakken.
