Het aftellen...

Hier nog even een donderdagavond-feestje, waarop ik ter ere van het afscheid van vriendin Elke mijn camera eens niet thuis liet liggen. Elke was een ochtendmens die nooit uitging maar op haar laatste donderdag toch ook een keer uit haar dak wou. De tropische temperaturen in Orinoco hielden de realiteit van koude thuisfronten gezellig op een afstand, in Berlijn was het op dat moment 20 graden... onder 0. Voor mij was het nog ff uitstel van executie.

Amandelen en regen

Zoals ik al eerder melde wordt iedere gelegenheid aangegrepen om feest te vieren. Afgelopen weekend was het jaarlijkse feest "el Almendro" (amandelboom) ter ere van de bloeiende amandelbomen in het hoge noorden (Puntagorda voor de kaartlezertjes). Een slijtageslag die 3 dagen en nachten aan één stuk doorgaat, met als specialiteit van gemeentewege verstrekte wijn en amandelen. En de gebruikelijke varieteit aan muziek: kiosken met Dance, Techno en Reggeaton voor de jeugd, in het buurthuis traditionele cumbia en son voor de 65-plussers en moderne salsa en aanverwante live-muziek op het hoofdpodium op het dorpsplein voor iedereen. Hierdoor kwam het op mij over als een een opwarmertje voor het Carnaval. Zelf had ik genoeg aan de zondagmiddag, met Eva & family, de enigen die ik een beetje bij kan houden dankzij haar zwangerheid en moeder die geen feest overslaat.

Maandag was het goed uitrusten op het strand van Charco Verde, 25 graden is altijd lekker na een dagje in de bergen, maar het naderend onheil werd al breeduit in de pers uitgemeten: storm op komst. Sinds Delta zijn ze erg snel met weeralarm, maar inderdaad: het stormt en plenst behoorlijk. De electriciteitstoevoer en het mobieltjes bereik houdt zich goed, maar de kranten laten al 2 dagen op zich wachten, die komen met de kleine binnenlandse vliegtuigjes die momenteel niet kunnen landen. Gelukkig breekt in de klimatologische Bermuda-driehoek van Puerto Naos zo nu en dan een uurtje de zon door, want deze ellende gaat tot zaterdag duren... leuk als je hier een weekje bent, dan kom je hoogstwaarschijnlijk nooit meer terug. Of het moet voor de uitverkoop zijn: bij gebrek aan strandweer ben ik eens wezen kijken in Los Llanos. Hier kun je nog echt ouderwets je slag slaan. Ik heb geen zin in gezeul, en heb het maar gehouden bij een truitje van Benetton voor E 4 en volgende week misschien nog een paar supersonische Amerikaanse legerkistjes die ik al een paar jaar op het oog heb maar die in de Boekhorststraat bijna het dubbele kosten. Mits het vliegverkeer weer op gang komt en maatje 39 van Tenerife kan worden ingevlogen.