Er gaat niets boven met de verwarming en kaarsjes aan in een steeds kouder en grijzer Kikkerland bivakkeren. Gezellig snorrend breedbandinternet, kaarsjes aan, de verwarming hoog, Surinaams afhaaleten en domme RTL-soaps op de gezette tijden. Nog maar eens heerlijk de sombere en zwartgallige CD´tjes van The Cure in hun vroege jaren, want strax zitten ze in een doos.
Dat was best lekker, die druilerige zondagmiddagen, vooral als de count down al begonnen is. Een weekje hier, en ik weet niet beter meer. De inburgering is weer razendsnel verlopen tijdens een weekje echte vakantie. Alleen maar bijgekletst, voor zover mijn witte poldervelletje het toeliet met hoge factoren op het strand gelegen en een intensieve (6 dagen achter elkaar) en wonderlijk effectieve therapie gevolgd bij de Duitse manueel therapeut met het nodige huiswerk (grondoefeningen en veel wandelen). De enige noemenswaardige verandering hier is de Bucanero. Die bestond al langer maar was nooit mijn favo kroeg. Dat had vooral met de onuitstaanbare uitbater te maken, maar die is niet meer. Tegenwoordig wordt de Bucanero gerund door Laly, een van de SATI-vriendinnen. Zij had vroeger een kroeg hoog in de bergen waar ik maar 1 keer geweest ben. De Bucanero stoot SATI nu naar de kroon als hangplek en is daar ook voor geschikter vanwege meer stoelen en versnaperingen. Ik wissel mijn oude stek bij de kiosk af voor de beste koffie van Pto. Caos, zij het in de schaduw en ga natuurlijk ook zo nu en dan bij SATI buurten. Nu is mijn vakantie afgelopen en de jaarlijkse gang naar 99 (een soort Zeeman van uitzonderlijke kwaliteit) in Los Llanos achter de rug.

De laatste loodjes

Na AHA-massage, Hennie, Berry en Trance Form ga ik binnenkort de site van Bernard-IJmkers in de nieuwe stijl zetten. Verder zijn er nog onderhandelingen gaande voor een hele nieuwe. Maar op de valreep nam mijn carrière een totaal andere wending. Ik schrijf met veel plezier artikelen over heel uiteenlopende onderwerpen voor de phpLD.nl, een soort van commerciële Wikipedia. Als je er benieuwd bent naar mijn schrijfsels dan kun je het best even op mijn Portfolio - Tekst kijken, de link "Overzicht van alle artikelen" zal ik proberen regelmatig te updaten.

En misschien dat ik er, al schrijvende, deze winter ook weer een beetje vaker toe kom om jullie wat beter op de hoogte te houden van het wel en wee in Puerto Caos.
Ik heb er in ieder geval weer heel erg veel zin! Dit komt van de zomer wel weer.

Van violet naar blauw

Vakantie in Nederland is best leuk, maar niet in de regentijd :-( Ik kan me niet eens meer voorstellen dat ik vandewinter wekenlang snakte naar een vette plensbui. "Be carefull what you wish for" luidt een wijze Chinese raad. Wat Chinees betreft, die schade heb ik inmiddels al weer flink ingehaald. En niet alleen Dim sum, zo ook het Thai en Sushi-gebeuren.

Het gebrek aan strandweer maakt wel productief, ik ben de laatste tijd bezig geweest met het beter benutten van GoLive voor de sites die ik beheer. Die heb ik al doende opgeleukt met overzichtelijke rollout menuutjes, mouse over handelingen en dergelijke. Het meest ingrijpende was niet cosmetisch maar de switch van frame-based naar componenten. Daarmee beschikken alle pagina´s bij directe benadering via Google over de navigatie.

Het menu van AHA-massage, Hennie en Berry zijn op deze nieuwe leest geschoeid. En omdat mijn eigen Trance Form precies 10 jaar bestaat, heb ik die ook maar van een ander kleedje voorzien.

Iets anders, op La Palma zag ik in een tijdschrift een paar ijzersterke plaatjes uit de Mexicaanse krant Milenio:

Het eind in zicht, of ...

Nu de overwinteraars 1 voor 1 zijn vertrokken en het zomerseizoen nog niet is losgebarsten, beleven we in Puerto Naos City de rustigste periode die ik hier ooit heb meegemaakt. Behalve een handjevol Duitsers, en de afgelopen week Nederlandse toeristen met kinderen worden de horeca-gelegenheden behalve door mij vooral bevolkt door collega´s van andere horeca-gelegenheden op hun vrije dag. Afwisselend wordt er geklaagd en genoten van de rust, maar voor mij mag het hier altijd zo zijn want ook de stranden hebben een prehistorische bevolkingsdichtheid.
Ondertussen ben ik zodanig verpalmeroot dat ik in Nederland een stevige inburgeringscursus nodig zal hebben, mijn nederlands begint zo langzamerhand een beetje gebrekkig te worden en met rare accenten (ámsterdam, télegraaf en internét).
Daarnaast ben ik gewend aan donkere sterrennachten die hier als Patriomonio de humanidad (erfgoed van de mensheid) worden aangemerkt, dat wil zeggen dat iedere aardbewoner het recht heeft om de Melkweg duidelijk te kunnen zien. De Gemeente Den Haag denkt daar anders over: criminaliteit en onveiligheidsgevoelens dienen bestreden te worden met lichtkanonnen en zelfs in de gated community aan de Lange Beestenmarkt is het ´s nachts lichter dan overdag. Eens kijken of een lap aluminiumfolie het erfgoed weer een beetje in ere kan herstellen.
Behalve het splijten en verorberen van geroosterde zonnepitten, ben ik inmiddels ook verslingerd aan de loterijen, niet vanwege de traditioneel belachelijk hoge prijzen, maar de lootjes worden via een sympathieke organisatie sinds jaar en dag verkocht door niet bepaald domme noch humorloze gehandicapten.
Wat ik het allerergst zal missen is het leven op het strand, van de café con leche na het ontbijt, zonnen en badderen in de middag en een terrasje pakken of de nachtwandelingen en ook ´s nachts nog thuis de golfslag horen. En dan heb ik het nog niet over praktische zaken als weer leren fietsen en weer leren koken ipv. ergens aanschuiven of voor een paar euri iets halen.
Met welgeteld 1 (afhaal) Chinees in het dorp zijn mijn eetgewoonten een stuk minder Aziatisch, al gaat dat vermoedelijk wel weer snel weer wennen, evenals de snelheid van de internetverbinding. Maar ondertussen heb ik nog geen ticket en is er inmiddels onder leiding van Pily en Carlito een offensief aan de gang om mij hier te houden, waarbij zelfs serieus baantjes voor me worden gezocht. Kortom, het zal behoorlijk wennen worden.

De tijd vliegt als je lol hebt :-)

Na 4 maanden La Palma en een korte vakantie in Kikkerland wordt het toch echt tijd om weer eens een stukkie te schrijven. Blijkbaar ben ik volledig ingeburgerd in de mañana-cultuur en een lichte weerzin tegen nieuwerwetsigheden. Niet dat er nix is gebeurd al die maanden, maar het kwam er gewoon niet van. Het leven hier is als de wind en de Atlantische oceaan: meestal wappert het rustig en deint het een beetje of iets meer aan de branding, maar zo nu en dan woedt er een orkaan of beuken er halve tsunami´s tegen de keien. Het ritme wordt bepaald door eb en vloed, de zon en de maan en niet te vergeten het wekelijkse dorpsfeest, waar behalve met het gebruikelijke gespuis gedanst wordt met verwachte en onverwachte gasten. Na het bezoek van moeders en Plien en Wim in november ben ik vooral ziek geweest. Dit, in combinatie met het onophoudelijke zomerweer, maakte dat mijn voornemens om geregeld te Bloggen en Flash te leren een hoog mañana-gehalte kregen. Het gebruikelijke gemail was vaak al de limit, al heb ik wel een begin gemaakt met de TF-Health-site (onder constructie).

Na de wintersportvakantie (ik vond het best meevallen qua kou) was ik dermate opgeknapt dat ik hier nog net het staartje van het Carnaval kon meevieren, zaterdags het eindfeest in Los Llanos waardoor ik voor het eerst sinds 7 jaar weer onder de talkpoeder kwam te zitten en zondags na een paar uurtjes pitten op het strand de aller- allerlaatste nawee, een optocht door Puerto Naos. Sindsdien probeer ik mijn conditie een beetje op peil te houden door in Charco Verde naar het strand te gaan, een half uur lopen en terug met de guagua (bus). En verder is een al maanden oud plan, een weekendje naar Fuencaliente, afgelopen weekend eindelijk uitgevoerd. Het was vreselijk weer, een onweersbui met enorme hoeveelheden regen en hagel, maar wel erg gezellig.