Na een heftige zomer is het echt weer de hoogste tijd voor dit trekvogeltje. Ik zit al middenin het jaarlijkse ritueel van het afscheidstoernee, die dit jaar toch op een punt afwijkt. De gezellige en smakelijke traditie van Sushi bij Zorica op de allerlaatste avond ontbreekt. Op 15 augustus moesten we eerder en heel anders afscheid nemen. Hoewel je niets moest hebben van internet, krijg je nu toch een plekje in deze aardse virtual reality. Samen met een gedicht dat je heel mooi vond en jouw eigen onvergetelijke laatste woorden “niet janken!”
Het ga je goed, živjeli!
In memoriam Zorica Antic (1953-2008)
Morgen is vlakbij
dichterbij dan gisteren
En vandaag,
vandaag is voorbij
Zijn sporen glinsteren nog in de ochtenddauw
alles glijdt langzaam langs me heen
Niets meer is zoals voorheen.
Herinner mij zoals ik was
maar niet in mijn sombere dagen
herinner mij in de stralende zon
herinner mij toen ik alles nog kon.
