woensdag, juni 27, 2018

De barre winter van 2018 en zijderupsen

Als ik zeg dat het hier koud is lachen mensen in Nederland mij altijd vierkant uit. Maar het is echt zo. Tot voor 4 jaar geleden was een temperatuur van 18 graden uitzonderlijk, iets dat wel eens ’s nachts voorkwam in januari- of februari als de wind uit het noorden kwam.
De laatste 4 jaar is het vooral in het voorjaar regelmatig nog maar 18 graden overdag en daalt de temperatuur s‘nachts tot 13 graden. Soms kwam ik half slaperig mijn bed uit en ging uit gewoonte op zoek naar de thermostaat. Maar we hebben hier geen verwarming, dus dan maar een zooi kleren aan. Ik heb ook een kapstok aangeschaft omdat er niet alleen af en toe een jas of vest uit de kast kwam maar dagelijks. In deze periode gebeurt het dan ook dat het bij jullie in Nederland warmer is dan hier.

Dit jaar spant de kroon, maandenlang was het óf bewolkt óf de zon scheen met een keiharde noordenwind. Dit winterse weer hield ook nog eens tot ver in juni aan, inmiddels stijgt de temperatuur en kon ik eindelijk mijn dekbed opbergen (normaal in maart of begin april). 

Is het hier aan de kust al frisjes, boven in de bergen is het erger. Vorige week ben ik weer naar het Zijde museum geweest, waar ik al eerder over heb geschreven. Het laatste restje van de Canarische en Spaanse zijde-industrie bevinden zich in El Paso, dat vrij hoog ligt. Al eeuwen lang verpoppen de zijderupsen zich in mei maar dit jaar zijn ze in juni nog steeds aan het eten en maken geen aanstalten voor de volgende fase. Hieronder een heel kort filmpje: