vrijdag, december 30, 2005

De laatste loodjes...


De Kerst was niet wit maar wel heel erg nat, een uitzonderlijk onophoudelijk tropisch geweld, de hele dag lang, maar dat gaf op het terras onder de luifel wel een exotisch en gezellig sfeertje. Locals zie of hoor je niet op Kerstavond en Kerstdag, behalve degenen die moeten werken, want er wordt op deze dagen uitsluitend in familieverband gevreten en gezopen. Op het terras dus alleen ontheemde buitenlanders, ik heb de halve middag met Elke zitten pimpelen, een aardige Duitse kunstenares die hier een paar maanden met hond bivakkeert. Zij miste haar Berlijnse Weihnachten met Glühwein wel erg, maar de plaatselijke halve litertjes maken een hoop goed. 2e Kerstdag bestaat hier niet en gelukkig scheen de zon weer volop, zodat alles weer op kon drogen en de normale routine weer kon worden opgepakt. Woensdag belande ik onverwachts weer in Fuencaliente, nu eens niet bij Eva op bezoek, hoewel ik wel mijn wasgoed in haar garage heb gedumpt, maar als gids voor een Nederlands echtpaar met een huurauto waar ik in het hotel mee aan de klets was geraakt. Het was frisjes boven, maar wel droog, waardoor ik ook weer eens een rondje vulkaan kon doen. Voor de entree werden 2 toeristen en een gids/local gerekend, dus dat gaat de goede kant op. Na de vulkaan hebben we arepa´s en cachapa´s gegeten en dat viel in goede aarde, ondanks dat de man normaal gesproken geen dingen eet die hij niet kent. De baas van de Arepera ligt van mij al in een deuk, la Holandesa die verslingerd is aan zijn Venezuelaanse hapjes, maar nu sleur ik ook nog mijn landgenoten mee in die verslaving. Terug in Puerto Naos hoorde ik het nieuws van de dag: er was een vlot met 50 Afrikaanse bootvluchtelingen aangespoeld aan de kust van Mazo (bij het vliegveld), een primeur op La Palma terwijl dit op Lanzarote, Fuerteventura en soms op Gran Canaria een gebruikelijk fenomeen is. De kroonprins zit met vrouw en baby op Lanzarote, dus blijkbaar zijn ze een paar eilandjes verder gestuurd. Zo hobbelen we langzaamaan naar het einde van het jaar.... de stamgasten smeden al snode plannen, aangezien er de laatste jaren tijdens feestdagen systematisch en met veel succes op "rijden onder invloed" wordt gecontroleerd, blijven de allerergsten hier beneden. Dat kan nog best eens gezellig worden!



Rest mij nog jullie ook een gezellig en passend afscheid van het jaar te wensen!

zaterdag, december 17, 2005

Stormen zonder naam

Afgelopen zondag stormde het wederom, met dezelfde windkracht als Delta, maar zonder naam en recht uit de Sahara waardoor el Atlantico het beduidend minder op z´n heupen had, maar we wel vergeven waren van het woestijnstof. Mijn nieuwe Feng Shui windgong, een kadootje van de Spaanse editie van "Psychologie", ging heftig te keer. In dat tijdschrift stond overigens een artikel over Bloggen (da´s voor zover ik weet het 2e Engelse woord wat nog niet vertaald is, het 1e is "internet") en dat het een therapeutische werking zou hebben, zoals dat in de vorige eeuwen aan dagboeken werd toegeschreven. Er stond alleen niet bij voor wie, voor de blogger of voor de blog-lezertjes ;-).
Verder valt er niet zo heel veel nieuws te melden, ik heb weer een fiets geritseld dus kan me ook tijdens inzinkingen naar me favo strandje slepen, wat dankzij Delta zo goed als verdwenen was. Op de foto the morning after: wat wit schuim was, is nu weer zwart zand, met dank aan de storm van vorig weekend. Er schijnt trouwens weer een tropischische verassing deze kant op te komen, de locals zeggen morgen, maar Weather Underground beweert dinsdag pas. Eens kijken wie er deze keer gelijk heeft en of het geval onderweg nog een naam krijgt.

zaterdag, december 10, 2005

Wordt gratis gek en altijd feest

Mijn inbelprovider hier heet "Go nuts 4 free" en dat is me vorige week aardig gelukt. Al sinds jaar en dag verstuur ik mail van mijn eigen e-mailadres via hun smtp-server, maar dinsdag lukte dat ineens niet meer. Gezien het moment waarop de problemen begonnen werd de eerste paar dagen aan Delta gedacht, vooral door Ana´s stamgasten. Die maken vooral ´s avonds een gezellige pleisterplek van de winkel waarbij het wel en wee in de winkel, het wel en wee in Puerto Naos en het wel en wee van de wereld besproken en opgelost wordt, alleen de drank ontbreekt nog. Een paar dagen verder ging ik twijfelen aan mijn mailprogramma, hoewel ik de instellingen niet had gewijzigd. Toen een Ping-test wel gewoon reageerde heb ik uiteindelijk maar eens contact opgenomen met Gonuts, enigszins bemoeilijkt doordat ik geen mailtje kon sturen. Ondertussen ook de smtp-server van Terra geprobeerd, maar dat werkte ook niet. Om de één of andere vage reden moet een server voor de uitgaande mail dichtbij staan, voor inkomende maakt het nix uit. Die Terra-server zal wel in Madrid staan ofzo, veels te ver weg. Toen kwam het antwoord van Go nuts, voor een gratis dienst zijn ze wel netjes snel met antwoorden. Wat blijkt: je kunt hun Spaanse server niet gebruiken voor buitenlandse mail-adressen, dat schijnt zelfs illegaal te wezen want lokt spam uit. Daar kan ik me daar best iets bij voorstellen, maar het blijft merkwaardig dat het al die tijd wél functioneerde. Denk je eens in hoeveel spam ik in die jaren had kunnen sturen (woot). Maar goed, na een week bloed, zweet en telefoontikken is het raadsel opgelost. Ik heb me een Go nuts-account aangemeten, 4 free uiteraard, zodat ik toch vanaf hier mail kan blijven sturen. Na Delta en het mailmysterie diende het volgende leed zich aan in de vorm van de traditionele decemberdip, daar ontkom ik hier doorgaans ook niet aan en er was geen zilver tegen gewassen. Inmiddels kan ik het daglicht verdragen, maar m´n favo strandjes zijn een brug tever dus plof ik neer op het dichtsbijzijnde stukje strand: het haventje aan het eind van de straat. Elk nadeel heb z´n voordeel, dat blijkt maar weer.

Het strand is als gevolg van de Delta-schade van Gemeentewegen gesloten omdat de douches en wc´s het niet meer doen, maar toen bleek dat de toeristen zich daar weinig van aantrokken is er ondanks de sluiting wel toezicht. Voor zover er toeristen zijn, want het zijn er veel minder dan normaal, op de Spaanse vastelanders na. Het gerucht gaat dat er negatieve reisadviezen gegeven zijn in verband met de orkaan Epsilon en mogelijk een tsunami, als ware het dat La Palma een weekabonnement op natuurrampen heeft. Voorlopig zijn de sporen van Delta nog verre van uitgewist: de dag na de storm was er 1 en al bedrijvigheid en nu al anderhalve week helemaal nix. Wat er vorige week aan de hand was weet ik niet, maar afgelopen week was het feest: dinsdag de verjaardag van de democratie en donderdag een katholiek feest wat in Nederland "Maria onbevlekt ontvangen" heet. Geen hond die dat gelooft, maar iedereen neemt een "puente" (letterlijk: brug) dus een paar vakantiedagen ertussen en je hebt 1 week vrij. Volgende week gaat het herstel van het strand beginnen, maar of het veel verder komt dan "beginnen" betwijfel ik omdat Kerstmis alles bij elkaar ook een week of 2 duurt. Van Sinterklaas heeft, ondanks zijn vermeende woon- en verblijfplaats, hier gelukkig niemand gehoord want anders zou er tussen die 2 bruggen ongetwijfeld nóg een brug zitten. Er komt wel steeds meer kerstversiering in de winkels en op de terrassen: dennentakken, kerstmannen en rendieren. Men draait zelfs de hand niet om voor een busje kunstsneeuw, een tamelijk idiote combinatie met de zomerse temperaturen.

Als foto de dagelijkse traktaties van Puerto Noas, de beroemde zonsondergangen, tegenwoordig rond een uur of half 7. Ik heb er veel gezien, altijd bijzonder maar deze gaf toch zeker te denken dat Edvard Munch z´n Schreeuw niet in Noorwegen maar op La Palma heeft gesitueerd.

vrijdag, december 02, 2005

Delta & Plata


Inmiddels gaat alles hier weer aardig z´n gangetje, hoewel de "temporal" nog steeds het gesprek van de dag is. De verse toeristen kijken met verbazing naar de ravage op het strand, waar het strandleven langzaamaan weer op gang komt tussen de ontwortelde palmbomen, keien en andere brokstukken en dak- en stoelloze strandwachten. Mijn strandstek is tijdelijk verhuisd van Las Monjas naar Puerto Naos verwege gebrek aan zand op Las Monjas en gebrek aan energie bij mij. Verder eet het halve dorp zich groen aan de avocados van Ana die voortijdig uit hun bomen zijn gewaaid. Langzaam komen de foto´s los uit het noorden en oosten, waar het echt hard stormde. Er zijn hele oogsten vernield, en daken en andere stukken gebouw wegggevlogen. Hier in de buurt was het vooral Puerto Naos wat de klappen kreeg, door de al van veraf opgezweepte golven. Langs de hele kuststrook waren de politie en brandweer standby, maar het dorpje El Remo en de Duitse randgroep-nederzetting Playa Nueva, die direct aan zee liggen zonder verhoogde boulevard, hoefden niet eens geëvacueerd te worden zoals we hier allemaal dachten. Dat gebeurt een paar (voorspelbare) keren per jaar tijdens springvloed, er is daar niets wat de golven tegenhoudt en ook nu zwommen er de volgende dag vissen in de straten. De Canarische politiek houdt zich vooral bezig met het effect van een bescheiden rampje: hele volksstammen afgesneden van electriciteit en communicatie, niet alleen in afgelegen gebieden maar ook in de steden. Op Tenerife, dat er uiteindelijk het ergst aan toe was, zaten donderdag nog mensen zonder stroom.

Al met al lijkt het alweer een eeuw geleden dat ik, in de eerste week na aankomst, me de pestpokken heb gezocht naar bruikbaar gedestilleerd water voor de Colloidaal zilver-productie. Ik heb toen de helft van de apothekers van de westkust gesproken, waarvan er maar 1 wist waar het over ging. Hier en daar ontstonden er levendige discussies tussen de apotheker, mij en andere klanten die zich ertegenaan bemoeiden, vaak een even hilarische als informatieve locale gewoonte. Opvallend was dat de klanten het allemaal erg interessant vonden, en een enkeling het zelfs kende. Maar nog opmerkelijker was dat er een heel artikel werd gewijd aan Plata Coloidal in Correo de Valle, de "Posthoorn" van Los Llanos en omstreken. Met het water bleek overigens helemaal nix mis te zijn.... het stopcontact was defect. Ik ben nog steeds een beetje aan het experimenteren, want ook met in werkend stopcontact reageert het toch allemaal anders dan in Nederland, ik denk toch door een chemisch verschil in het water. Ik ben van plan om een stuk aan mijn website breien over Colloidaal zilver, maar iedereen die nieuwsgierig is geworden (of die afkickverschijnselen heeft door het gebrek aan mijn productie): Colloidaal Zilver.

Nog wat foto´s van voor de storm, vanaf mijn terras en van het haventje aan het eind van de straat.

PS: ik kan nog steeds geen mail versturen, wel ontvangen. Ik ben bezig om het weer werkend te krijgen, ondertussen is dit Weblog toch nog ergens goed voor ;-).

dinsdag, november 29, 2005

Delta


Eindelijk heeft jullie correspondentje in Luilekkerland iets sensationeels te melden: een tropische storm die de dagelijkse routine van terrasjes en strandhangen in de war schopt. Zondag dienden de eerste weersveranderingen zich aan en begon het paniekcircus dat de orkaan Delta deze kant op zou komen. Weather Underground, de internationale weersite voorspelde maandag, maar de locals hielden bij hoog en bij laag vol dat het pas woensdag zou gebeuren, want dat stond in de krant. Het zag er al wel verdacht dreigend uit, dus 2 x een half uur lopen naar Las Monjas leek me niet zo slim. Maar het was wel warm genoeg, dus voor de siesta ben ik maar in de haven neergeploft, het stukje strand dat het dichtst bij huis ligt waar ik uiteindelijk nog 3 uur heb gelegen voordat er een frisse wind opstak. Tijdens mijn avondwandelingetje op het strand was het vreemd genoeg totaal onbewolkt en super helder. Voor het eerst sinds tijden was El Hierro weer te zien, zelfs zo scherp dat je de autos daar ziet rijden. Ik ben zelfs nog even een stukje voorbij het hotel gelopen om naar de prachtige sterrenhemel te kijken, met een overduidelijke Melkweg, maar ik had geen zaklantaarntje bij me en kon dus niet te ver want je ziet daar letterlijk geen hand voor ogen. Behalve helder en onbewolkt was het ook volkomen windstil, een rare gewaarwording want normaal waait het altijd en hoor je behalve de golven ook altijd het geritsel van de bananenbladeren. De spreekwoordelijke "stilte voor de storm" want maandagochtend barste de eerste tropische stortbui los. Na het sluiten van terrasdeur en slaapkamerraam heb ik me nog maar een keer omgedraaid. Later was het af en toe een beetje droog zodat ik het gebruikelijke rondje in het dorp kon doen, alleen waren de terrassen natuurlijk gesloten, dus voor het eerst in de geschiedenis moest ik mijn bakkie Café con leche binnen drinken.

Op de terugweg van de supermarkt kwam ik Alberto tegen die zijn kippen had verzorgd die hier beneden in de plantages rondscharrelen. Tussen 2 buien door hebben we een strandwandeling gemaakt waar Scheveningen niet voor onder zou doen. Het grappige is dat de zuidwester storm (ik schat windkracht 9-10, hier wordt het aangegeven in km. per uur) en de regen Hollandsch aandoen, maar het blijft aangenaam warm.
´s Middags stortregende het weer uren achterelkaar, waarbij mijn steile straatje veranderde in een riviertje met stroomversnellingen. Eind van de middag werd het steeds grimmiger: in Puerto Naos uptown (waaronder bij mij) viel de electriciteit uit en Alberto kon nog net de laatste bus naar boven halen. Tussen 2 buien door was het weer ff droog, dus nog maar een rondje boulevard gedaan. Ondertussen was de branding veranderd in een brullende, schuimende massa en was het strand ontoegankelijk verklaard. Tegen zonsondergang nam de windkracht toe en viel op de boulevard uiteindelijk ook de stroom uit. Ik heb nog een tijdje voor de winkel van Ana gehangen, die bij het licht van haar nooduitganglampje goede zaken deed in zaklantaarns, kaarsen, aanstekers en lucifers. De supermarkten hadden nog van alles, maar moesten sluiten bij gebrek aan electriciteit. Vervolgens ontstond er een stormloop op eten, want de meeste huishoudens functioneren hier geheel op electriteit. Bij Orinoco koken ze op gas, dus daar heb ik een hapje warm eten gescoord want zelf had ik ook nix: behalve geen licht, geen kookplaat, geen warm water en geen TV. Ook de mobieltjes kapten ermee, maar dat doen ze ook zonder storm geregeld. Ik heb me maar met een zooitje kaarsen voor de Mac verschanst, gelukkig was de batterij net opgeladen. Dankzij het verlichte uithangbord van de Italiaan beneden merkte ik om half 9 dat er ineens weer stroom was en dacht ik dat ik ook nog wel ff kon inloggen zoals ik van plan was. Mooi niet, nu had alleen Puerto Naos uptown stroom maar de boulevard was nog steeds in duisternis gehuld. Men stiefelde met zaklantaarntjes heen en weer en Ana had uiteindelijk net als iedereen daar de tent maar dichtgegooid. Ik kon het niet laten om af en toe af te zakken: later op de avond leek de storm iets minder en was het droog, maar toen het vloed werd verdween eerst de haven en later het hele strand in de golven. Het water stond tot aan de boulevard en in het laatste stuk richting hotel er zelfs overheen.


Beneden aan het begin van de straat verzamelde zich steeds meer binten en planken waarvan de herkomst mij pas vanochtend duidelijk werd: waar de 2 verdiepingen hoge EHBO-post had gestaan was alleen nog een gapend gat. Van de stranden is weinig over, het water staat nog steeds hoog, het zand is verhuisd naar de boulevard en er zijn grote keien voor in de plaats gekomen. Verder veel schade aan palmbomen, strandopgangen en afrasteringen en bij 1 restaurant op de boulevard waren een aantal grote bloembakken naar binnengeslingerd. Er waren een paar gewonden die rondvliegende voorwerpen op hun hoofd hebben gekregen, 1 dode op Fuerteventura die van z´n dak is gewaaid terwijl hij daar iets aan het vastzetten was. Afgezien van de 5 bootvluchtelingen, die worden niet meegeteld omdat die ook zonder storm maar 50% kans hebben om levend de eilanden te bereiken. Het anders zo slaperige Puerto Naos staat nog steeds op z´n kop: de terrassen op de boulevard zijn gesloten en het toerisme is veranderd in ramptoerisme. Het schoonmaken en herstel was al in volle gang maar het zal nog wel een tijdje duren tot alles weer helemaal bij het oude is.
PS: ik kan mail ontvangen maar nog niet versturen, de locale servers blijken ook van de leg!

zaterdag, november 26, 2005

Verhuisd

Gisteren ben ik verhuisd naar een schitterend en toch betaalbaar apartement boven een Italiaans restaurant, waar ik voor vanavond een tafel op het terras heb gereserveerd. Davíd, Eva en Sandra komen afzakken, het is al behoorlijk koud in Fuencaliente dus die zijn wel toe aan een house-warming party.
Dit appartement was een last minute-mazzeltje, want ik had al een hele aardige aanbieding lopen boven een local-kroeg, maar dit was net nog even beter voor hetzelfde geld. Het was een hele belevenis, echt met een huurcontract en 1 maand borg op het stadhuis van Los Llanos, waar een speciale afdeling gratis makelaartje (huur en koop) speelt voor de oudere palmero´s die alleen Spaans spreken, zodat ze niet verplicht zijn om Duitse makelaars in te schakelen.

Huisbaas Joaquin is een hele aardige vent van het type "hoe hou ik me in hemelsnaam bezig na mijn pensioen", deed me een beetje aan Wim denken ;-). Hij had tijdens een bakkie koffie al spijt van al dat officiële gedoe en vond het, tot grote verbazing van de administratie-miep, ook geen enkel probleem dat ik geen loonstrookje kon overleggen. De volgende keer wil hij me van het vliegveld op komen halen, dus dat worden nog eens 2 kilo mosselen extra. En nu zit ik op 1 hoog in een rustig straatje dat uitkomt op de haven, nog steeds in het oude centrum van Puerto Naos. Foto´s volgen nog, hier nog de laatste foto in het barranco-huisje inclusief de glasloze ramen.

De avond ervoor ging het dak er weer af op de vaste dansavond in Orinoco (voor de insiders: het restaurant van Carlito de homo). Anderhalf jaar terug heb ik de fout begaan om op donderdagavond daar te gaan eten met de toevallig in het vliegtuig tegengekomen ex-collega Jan, vrouw Marleen en baby Max. Het eten is er altijd lekker maar een normale conversatie wordt op de donderdagavond onmogelijk gemaakt door de overmatige decibellen, waar ik thuis al op een normaal volume van kan genieten. De truuk is thuis eten en me tegen een uur of 22.00 in het feestgedruis storten, net als de locals. Ik kwam er nog een landgenoot tegen die ik van het voorjaar ook al op diverse plekken tegenkwam, in tegenstelling tot import-Duitsers zijn de Nederlanders hier niet zo heel dik gezaaid, maar vroeg of laat kom je elkaar altijd wel weer ergens tegen.

woensdag, november 23, 2005

Oceaandepressie

Na een week volop strandweer kregen we van het weekend een staartje van een vette oceaandepressie: dikke zwarte wolken kwamen recht op Puerto Naos af, waardoor we het zelfs in deze klimatologische Bermuda-driehoek niet helemaal droog hielden. Maar en de heftigste buien vielen ´s ochtends vroeg en aan het begin van de avond, en het bleef 24 graden zodat het tussendoor nog steeds lukte om een paar uurtjes op het strand te liggen. Vanaf gisteren was het weer als vanouds: warm met gelukkig een beetje sluierbewolking en ´s nachts blijft het zwoel. Ik denk dat de Calima in aantocht is, de hete zuidenwind met stof uit de Sahara, dan kunnen we vandeweek gezellig klagen over de hitte. Net als in Nederland is het hier nooit goed: of te koud (dat is hier onder de 22 graden, en boven waar het af en toe al echt koud is) of te heet (alles boven de 28), bewolkt (dan klagen sommigen) of onbewolkt (en dan klagen anderen, waaronder ik).

De dag begint nog steeds met een bakkie Café con leche op de boulevard. Verder natuurlijk regelmatig inloggen, uit besparingsoogpunt nu gesplitst in zondags en na 20.00 met de Mac inbellen bij telefoonwinkel Sati en af en toe een uurtje chatten en surfen in het hotel Sol La Palma, ook ´s avonds vanwege de bar en voor zo´n oord best aan te horen live-muziek. Zo nu en dan zakken Sandra & Hector en Angel Luis af voor een bakkie of een hapje, die wonen nu alledrie boven in Los Llanos.

Ik ben bezig met de website voor Methahodos en een bulk drukwerk waar AHA-massage het nieuwe jaar mee wil gaan bestormen. En ´s middags natuurlijk een paar uur siesta op het strand.


"Het" strand is, afhankelijk van de weers- omstandigheden: Playa de Puerto Naos (boven) bij onbewolkt weer vanwege de broodnodige schaduw van de palmbomen en Playa de las Monjas (zie foto in de vorige post), het naaktstrand waar het bij gebrek aan schaduw alleen houdbaar is bij voldoende bewolking. Nieuw in het assortiment is Playanos (een woordspeling op Platanos = bananen) het privéstrand van strandvriendje Alberto. Het ligt verstopt achter de bananenplantages tussen Pto. Naos en La Bombilla en bestaat uit 50 meter nagenoeg onbegaanbare keien en helemaal achteraan een krappe 2 vierkante meter zand. Het staat op geen enkele kaart en dat is maar goed ook want met 2 personen is het bomvol.

Als echte cybernomade ga ik aanstaande zaterdag verhuizen van het benedenhuisje boven de barranco naar een etage boven de locale disco, die helaas -of nu misschien gelukkig- al een jaar dicht is. Mijn "vaste" huisje is bezet, en het buurhuisje waar ik nu zit heeft i.p.v. ramen een veranda met open luiken. Behalve dat het tijdens een oceaandespressie ´s nachts flink afkoelt is de dagelijkse achtereenvolgende herrie van spelende kinderen, hangouderen, hangjongeren en de toeristenkroeg op het pleintje niet te harden zonder ramen. Binnenkort dus meer nieuws!

maandag, november 14, 2005

Weer thuis...

De mosselsmokkel is gelukt hoewel één zak was gaan lekken. Bij de securitycheck was meer aandacht voor m´n Powerbook, computers moeten tegenwoordig uit de rugzak apart door de scan, worden opengeklapt en de rugzak zelf wordt nog eens handmatig doorgespit. Terecht wel, het heeft me eigenlijk jaren verbaasd dat dit niet beter gecontroleerd werd. Na de gebruikelijke handtastelijkheden de hele zooi weer ingepakt, schoenen aan en vervolgens naar het eerste de beste luierwisselhok om het lekkende en meurende mosselgebeuren weer enigszins reisvaardig te krijgen. Er waren een paar gasten aan het klussen die vuilniszakken en een paar dichtbindstrips voor me regelden terwijl ik de tas uitspoelde in het babybad. De vlucht verliep voorspoedig, met de wind mee kwamen we ruim op tijd aan. De mosselen waren de moeite van het smokkelen meer dan waard. David had 1 x in Madrid verse gegeten, maar Eva nog nooit en die vrat helemaal haar vingers erbij op.
De volgende ochtend een rondje Fuencaliente, Hollandsche kou en vochtigheid maar wel de eerste echte café con leche bij de Arepera, en gelijk maar de gebruikelijke arepa en cachapa (Venezuelaanse snacks) gescoord. Daarna afgezakt naar Puerto Naos, gauw boodschappen gedaan en daarna nog ff een paar uurtjes strand. Zondag, na het het gebruikelijke bakkie op de boulevard, lekker de hele middag op het naaktstrand gehangen en gezwommen.

Waarschijnlijk hebben jullie al van Timofeef gehoord dat het in het noorden en westen behoorlijk spookt. Hier in Puerto Naos is daar niet zoveel van te merken, alleen schiet er af en toe een donkere wolk over de bergen waaruit ook wel eens een paar druppels vallen, maar die verdampen gelijk. Vanochtend vroeg barste er wel een wolkbreuk los, de eerste regen sinds 4 maanden, dus goed voor het stof en nu schijnt de zon weer. Verder is hier is zoals gewoonlijk 3 x nix veranderd en ben ik al weer totaal ingeburgerd.

woensdag, november 02, 2005

Una palmera falsa


Help, ik hou niet meer op met bloggen. Dan kan ik ff PalmeraFalsa uitleggen, een nick-name die ik een tijdje terug gebruikte in een spaanstalige chat. Het is een woordgrapje, want de gemiddelde spaanstalige, zowel van het spaanse vasteland als van de voormalige koloniën, leest het als "namaak palmboom". Alleen een bewoner van de Canarische eilanden herkent "palmera" als de vrouwelijke tegenhanger van de palmero, de bewoner van La Palma. Alleen zal hij het hoofd nog breken op dat "valse", maar ook dat valt te verklaren. Ik ben geen echte palmera want uit de Hollandsche klei getrokken, waarin overigens nog wel eens plastic palmbomen worden geplant.
Vals of niet, deze Palmera gaat de komende tijd weer flink van van dit uitzicht genieten. In de volgende aflevering antwoord op de prangende vraag of het me gelukt is om 4 kilo verse mosselen La Palma op te smokkelen.

Bloggen is best leuk!

Niet dat ik nu zoveel te melden heb, maar ik vind het wel leuk! En als ik dan toch omgeblogged ben, kan ik melden dat ik vorige week een website heb opgeleverd: Bernard-IJmkers.


Dan kan ik ook nog ff reclame voor ze maken, niet dat ze dat nodig hebben, maar het zijn gewoon een paar wereldgasten. Tedje en van Es kunnen het voorgoed schudden, want Bernard-IJmkers levert écht vakwerk. Of zoals dat tegenwoordig heet "het gaat allemaal goedkomen", een kreet die al in de vorige eeuw door Rinke IJmkers werd gebezigd.

Hierboven Joop Bernard (senior) in actie op het monumentje aan de Nieuwe Haven, waarvan het eindresultaat behalve aan de Nieuwe Haven in Den Haag, ook op de site is te zien.

Aftrap

Nu heb ik dat geblog een beetje een hype gevonden die ik maar het liefst langs mij heen liet gaan. Waarom zou het dagelijkse gezeur en gezanik, vroeger bij de groentenboer en nu online, ineens wél interessant kunnen wezen? Meestal is het sop de kool niet waard en ik neem zelden de moeite om een weblog van wie dan ook te lezen, laat staan meer dan de eerste 3 zinnen.

Maar goed, nu al 2 mensen in mijn omgeving hebben gevraagd hoe ze zoiets aan kunnen pakken, ga ik me er toch maar eens in verdiepen. Wie weet dat ik nog de smaak te pakken krijg en is dit een aardig alternatief voor de mailtjes aan deze en gene als ik strax op het eilandje zit. Al was het alleen maar om Karel en Berry een stapje voor te blijven.