Natuur-adoptie

Het Wholism Project is er niet alleen voor mensen, maar ook voor de energetische ondersteuning van dieren, planten en de aarde. Zo is het mogelijk om iets bijzonders te doen voor een stukje natuur naar keuze. Een maand geleden heb ik eindelijk een bezoek gebracht aan een Mariakapel in de bergen boven El Paso op La Palma, waar ik woon.
Ter plaatse vond ik de enorme boom naast de kapel veel interessanter, hoewel hij ondanks zijn indrukwekkende formaat droevig overkwam. Eenmaal thuis kon ik het niet nalaten om meer over hem te weten te komen.

De boom, een Pino Canario oftewel Canarische pijnboom, blijkt ongeveer 800 jaar oud en staat op het middelpunt van het eiland in the middle of nowhere. De oorspronkelijke bewoners van La Palma hadden een wegennet van keien, waarvan sommige delen tegenwoordig gerestaureerd zijn als wandelroute. De boom staat op de oude weg van de oostkust naar de westkust over de bergrug.

Tijdens de Spaanse verovering rond het jaar 1495 was het al een flinke boom met een holte, waar de soldaten tot hun verrassing een Mariabeeld in vonden. Dit is goed verklaarbaar, want een paar jaar voor de Spanjaarden hadden de Portugezen de oostkust veroverd. Het houten beeld bestaat nog en wordt beschreven als 15e eeuwse Vlaamse of Duitse gotiek. Ook niet vreemd, want in Santa Cruz onderhielden de Portugezen een levendige handel met de Lage Landen.
Maar destijds ging de vondst van het Mariabeeld als “wonder” de geschiedenis in, waardoor het een bescheiden bedevaartsoord werd. Later is “imagen” (beeld of beeltenis) ook wel eens opgevat als “verschijning” waardoor het verhaal nog mooier werd. Tot zover de geschiedenis.

Anno 2015 gaat het helemaal niet goed met Pino en er wordt door de boswachterij van alles aangedaan om hem te conserveren. Vanwege zijn ouderdom, de legende en de Mariacultus, waar de inwoners van El Paso nogal gek mee zijn omdat naar verluidt het dorp zijn bestaan dankt aan het beeld in de boom. Ondanks de afgelegen plek zijn er bijna dagelijks missen in het kapelletje en om de drie jaar wordt de opvolgster van het oorspronkelijke 15e eeuwse Mariabeeld in processie naar het dorp beneden gedragen.

Na het lezen van een wetenschappelijk rapport over de oudste Canarische pijnbomen, had ik iets van "die boom heeft zijn tijd gewoon gehad”, want deze boom blijkt de oudste van allemaal. Maar direct na mijn bezoek aan de boom deed zich een toevalligheid voor, waardoor ik de kwestie toch aan Bas en Marieke heb voorgelegd.
Zij adviseerden een Neutralisatie Verbinding natuur-adoptie en een Bodem Vitalisatie Verbinding natuur-adoptie, die ik vervolgens heb aangevraagd.

Op maandag 21 december (winter solstitium, het uitgelezen tijdstip om "iets" met een dennenboom te doen) ben ik weer naar boven gegaan om de Verbindingen ter plaatse te activeren. Dat is nogal een onderneming door de afgelegen plek (op de foto hiernaast zie je in het centrum, tegen de berghelling aan, iets wits), maar ik heb er zeker geen spijt van.
Het was er een perfecte dag voor, koud maar zonnig, en daarboven tegen de berghelling was het heel sereen. Na de activatie kwam de boom ineens blijer over. Klinkt raar, een blije boom, maar zo was het gewoon.

Wil je ook iets bijzonders doen voor een boom of een ander stukje natuur? Hier vind je meer informatie over Natuur-adoptie van het Wholism Project.












Rechts de locatie van Pino de la Virgen en la Ermita de la Virgen del Pino.

Hipster avant la lettre

Het “nieuws" heb ik nooit bijster interessant gevonden en van wat er in Nederland gebeurt krijg ik, levend op mijn steen, heel weinig mee. Eigenlijk alleen via Fokke en Sukke en een enkele column, waarvan dan ook weer een deel langs me heen gaat omdat ik niet weet waar het over gaat. Maar soms word ik nieuwsgierig, bijvoorbeeld naar het woord “hipster” dat ik telkens tegenkwam. Ben dus maar gaan Googelen en wat ik vond was best verrassend.

Hipsters blijken figuren te zijn die hun eigen gang gaan en een voorkeur hebben voor laagjes oude of zelfgemaakte kleren. Ze leven in hoge mate online en zitten met een icecoffee voor de Mac of met de iPhone te spelen. Zo ken ik er ook nog één. Alleen de leeftijd klopt niet, maar ooit was dat wel zo.

Er was een compie, zo’n CP/M geval waar je niet zoveel mee kon, dus brieven werden met de hand geschreven en geïllustreerd, en Googelen was een ritje op de halleluja-fiets naar de Openbare Bibliotheek.

Grappig om stil te staan bij deze veranderingen. Het had zijn charmes maar ik zal zeker niet beweren dat het vroegâh beter was. Dus maar gauw terug naar het hier en nu. Onlangs weer een site opgeleverd: MeesterBerry stond al in Muse, maar is nu one page scrolling.

Tot slot het weer. Na de koude kurkdroge winter van vorig jaar, heb ik de eerste oceaandepressie in dit huis mee mogen maken. Geweldig! Aan het uitzicht tijdens normaal weer ben ik nu wel gewend na 1,5 jaar, maar dit is weer nieuw. Ik stond dus weer om de haverklap op balcon. Hieronder een impressie van hoe zo'n storm aan land komt en overwaait, dit proces bestreek een dag of 2.

Weer terug van weggeweest en PowerStrips

Twintig jaar geleden werd ik er al voor gewaarschuwd dat vermoeidheidsklachten je niet vrijwaren van de gewone ouderdomskwaaltjes. Met andere woorden, heb je een keer energie, functioneren bepaalde lichaamsdelen niet zoals ze voorheen deden. In mijn geval mijn knieën. Het risico op een vicieuze cirkel door te weinig beweging wordt daardoor alleen maar steeds groter.

Echt vakantie zou ik mijn zomerse uitstapjes naar Kikkerland niet willen noemen, maar het is behalve gezellig om iedereen weer even te zien, ook altijd erg nuttig. Door tegen de wind in fietsen en huizen met te veel trappen werd ik daar nog meer dan hier met mijn neus op de feiten, of liever mijn versleten knieën gedrukt.

Dankzij een Partner Ontmoetingsdag van het Wholism Project waren daar ineens de PowerStrips™, een medisch hulpmiddel voor verlichting van pijn en andere klachten. Het bijzondere is dat er niet zo heel veel therapieën en geneesmiddelen te combineren zijn met de behandelingen van het Project, maar de PowerStrips wel. Direct een pakje gekocht en plakken maar….

Al de eerste paar dagen merkte ik duidelijk verschil, vooral in het fietsen tegen de wind en bruggen, lopen en zelfs traplopen. Overigens heb ik geen pijn, maar een disfunctie in de zin van stabiliteit, kracht en niet kunnen buigen, wat betekent dat de Powerstrips meer doen dan simpelweg het “verdoven" van pijn. Tegelijkertijd gebeurde er veel meer in mijn lichaam dat wijst op algehele ontgifting, ontzuring en een betere bloedcirculatie. Sensationeel was de verbetering van een enorme spatader achter mijn ergst versleten knie, een jaar of 40 geleden ontstaan nadat de knie op slot zat en monsterlijk opzwol. Daar had ik vooral last van als het warm was, maar tot mijn verbazing is de spatader in een paar weken zodanig verbeterd dat ik zelfs bij 35-40 graden niet aan de medicijnen hoef. Verder veel minder stijve spieren en gewrichten bij het opstaan, zelfs bij vochtig weer, en veel minder trek in zoetigheid. Ook is er duidelijk gunstig effect op een jarenlange en hardnekkige uitslag in mijn gezicht.

Ook bijzonder: de verbeteringen zijn blijvend, wat ik merkte toen ik een paar dagen zonder zat. Ook hier sla ik wel eens een dag over omdat ze niet waterbestendig zijn en ik verslingerd ben aan het Atlantische zwembad voor de deur. Maar nog steeds gaan mijn knieën, en in hun kielzog een paar andere hardnekkige kwaaltjes, vooruit.

Door deze wonderlijke en snelle resultaten van de PowerStrips™ ben ik zo enthousiast geworden dat ik distributeur ben geworden. In mijn ogen kunnen veel meer mensen baat hebben bij dit bijzondere product. Het Amerikaanse sfeertje van Multi Level Marketing is helemaal niet mijn ding, maar ik neem het maar voor lief door de wonderlijke resultaten en mijn hoop dat ik mijn eigen knieën kan blijven behouden.

Meer informatie, onder andere de PDF folder om te downloaden, vind je op Trance Form en op mijn officiële PowerStrips ™ site.

Weer in Kikkerlanda

Mijn jaarlijkse zwerftocht in Kikkerland is alweer bijna ten einde. Na het traditionele vakantiehuis tijdens de bouwvak aan het Pomonaplein dit jaar geen “vakantie in vakantie” maar een paar weken in mijn Haagse huisje aan de Lange Beestenmarkt. Helemaal fris na de zoveelste opknapbeurt, de tel ben ik kwijt na 25 jaar.

Mijn voortschrijdende dematerialisatie kreeg weer een impuls omdat er nog steeds wat spullen in de berging stonden. Dus maar weer een doos boeken naar Paagman (voorheen de Slegte), de laatste stapel kunstboeken en een gesigneerd exemplaar van de Celestijnse belofte. Een paar mappen eigen tekeningen en schilderijen, affiches en folders uit de vorige eeuw richting papierbak en het laatste restje van mijn verzameling religieuze beeldjes naar Virtuele Malle Pietje. Met veel enthousiasme verkoopt Eric onder andere mijn CD´s en allerlei unieke familiestukken. Zoals deze "Antieke doopjurk met mutsje uit eind jaren vijftig, 2 maal gedragen".

Dit afschudden van de vorige eeuw en de lawine aan Haagse herinneringen kon de Spaanse sferen toch niet helemaal verdringen. Dit dankzij een hele leuke opdracht, de website voor restaurant La Flamenca.

Ondertussen in Zuid Afrika…. ook op deze plaats even aandacht voor schoonzus Magda, die daar deze maand vrijwilligerswerk aan het doen is. Kijk voor verdere details op Magda´s blog.

Toegankelijkheid van websites op tablet en telefoon

Omdat websites steeds vaker niet alleen op computerschermen ook op mobiele telefoons en tablets worden bekeken, is het logisch dat er bij de bouw van een site nagedacht wordt over toegankelijkheid van de site op alle apparaten. Het toverwoord is “Responsive design” waarbij de site zich automatisch aanpast aan het apparaat waarop de pagina’s worden geladen. Maar de verschillen in schermformaten en resoluties zijn enorm. Daarbij gaat het niet alleen om de laatste modellen die nu in de winkel liggen, maar ook om oude meuk die nog steeds gebruikt wordt.
Het is een illusie om te  denken dat zo’n “one size fits all” de site optimaal zou kunnen weergeven op zowel een oude iPhone (320x480 pixels) als op de nieuwste iMac met een 27 inch scherm (5120x2880 pixels).

De enkelvoudige responsive site blijft gericht op een computerscherm, met de complexiteit van dien. De elementen ervan gaan zich geheid raar gedragen op een klein telefoonscherm. Daarbij moet zo’n hele site worden geladen via de vaak langzamere verbinding op telefoons.

Muse’s alternate layouts

Adobe’s Muse heeft een geheel andere benadering: alternate layouts. Als je het in een hokje wil stoppen is het een soort van “Adaptive design”, het alternatief voor “Responsive design”. Nu ben ik een enorme fan van Muse, dus niet helemaal objectief, maar ik vind er wel wat voor te zeggen om de enorme variëteit aan schermen op te delen in drie categorieën. In Muse heb je naast de gebruikelijke computer layout de keuze om alternatieve layouts toe te voegen voor tablet en telefoon. Deze layouts, omgezet in aparte html-pagina’s, worden automatisch weergegeven op de betreffende apparaten, overigens gewoon onder dezelfde domeinnaam.
Door de aangepaste layout is de weergave veel optimaler dat een enkele site voor alle apparaten kan zijn. Daarbij kun je de inhoud aanpassen aan de specifieke functie van het betreffende apparaat. Tablets hangen er letterlijk en figuurlijk tussenin, maar op een telefoon is gerichte informatie voor onderweg (zoals een belknop en een ingebedde Google maps plattegrond voor het bezoekadres) zinniger dan de hele site in een klein scherm te proppen.

Wel meer werk

Responsive design heeft het grote voordeel dat er maar een enkele versie van de site is. Ook al wordt die niet overal vlekkeloos weergegeven, bouwen en wijzigen is als vanouds enkelvoudig. De alternate layouts van Muse zijn aparte pagina’s en dit brengt extra werk met zich mee, zowel in de bouw- als de onderhoudsfase. Ga je net als ik mee in Adobe's filosofie van de specifieke functie van de mobiele versie, dan is de telefoon layout het probleem. Deze is vooral gericht op onderweg en daardoor beknopt.

 Maar op een tablet kan de bezoeker wel degelijk rustig lezen en dus zul je je content ook daarop aan willen bieden. Uiteraard kan er veel worden gekopieerd en geplakt uit de computer versie, maar het omzetten naar de tablet layout is een flinke klus die eigenlijk niet onderdoet voor een geheel nieuwe website bouwen.

Heb je veel dynamische content, dan is dit weer eens te meer een reden om deze goed te scheiden van de pagina’s met meer eeuwigheidswaarde, want ook wijzigingen zul je in beide layouts moeten aanbrengen.

Een nieuwe lente, een nieuwe site

Om de updates van Muse een beetje bij te houden, heb ik de  Trance Form site maar weer eens onder handen genomen. Meer plaatjes en minder praatjes, horizontaal gericht en "one page scrolling".

Laat me weten als je ook zo’n site wilt. Of een andere, want Muse heeft heel veel mogelijkheden om jouw info op een passende en overzichtelijke manier te presenteren op computerscherm, tablet en mobiel.

Memento Mori

Een leven. Als je er midden in zit, lijkt het eindeloos. Dan ineens is het voorbij en kijken anderen er op terug. Op 6 januari deden we dat met mijn moeder, Riet Knijnenburg. Voor mij kwam het niet uit de lucht vallen en kon rustig, tegen mijn gewoonte in, midden in de winter naar Nederland afreizen. Toch blijft het een hectisch gebeuren, maar vroeger of later overkomt het ons allemaal: ineens ben je wees. Nu is dat onvermijdelijk als je tegen de 60 loopt, maar toch is het zo’n moment waarop je meer dan anders na gaat denken over het leven. De dood hoort daar onlosmakelijk bij maar het is bizar hoe in onze cultuur mensen een naderend sterven niet zien, simpelweg omdat ze het niet willen zien. Op een kleine minderheid na (schoonzus Magda en ik) was er een heel circus aan de gang met behandelingen, medicamenten en voldoende calorieën, revalidatie en valse hoop op verder rekken.

Alles gericht om de realiteit zo lang mogelijk te ontkennen. Ooit is dat anders geweest, getuige de Romeinse Memento Mori wijnbekers. Gedenk te sterven, bij elke slok.

Toeval bestaat niet. Precies in de week tussen het overlijden van moeders (30 december) en de crematie, verscheen het artikel De kosmische dag en overgaan op de site van het Wholism Project. Een mooie illustratie van de twee verschillende zienswijzen, waarbij ik zo mijn duidelijke voorkeur heb. Het circus van ontkenning kan de realiteit niet veranderen en met al die pogingen daartoe is niemand gebaat, degene die overgaat zeker niet.