Er gaat niets boven met de verwarming en kaarsjes aan in een steeds kouder en grijzer Kikkerland bivakkeren. Gezellig snorrend breedbandinternet, kaarsjes aan, de verwarming hoog, Surinaams afhaaleten en domme RTL-soaps op de gezette tijden. Nog maar eens heerlijk de sombere en zwartgallige CD´tjes van The Cure in hun vroege jaren, want strax zitten ze in een doos.
Dat was best lekker, die druilerige zondagmiddagen, vooral als de count down al begonnen is. Een weekje hier, en ik weet niet beter meer. De inburgering is weer razendsnel verlopen tijdens een weekje echte vakantie. Alleen maar bijgekletst, voor zover mijn witte poldervelletje het toeliet met hoge factoren op het strand gelegen en een intensieve (6 dagen achter elkaar) en wonderlijk effectieve therapie gevolgd bij de Duitse manueel therapeut met het nodige huiswerk (grondoefeningen en veel wandelen). De enige noemenswaardige verandering hier is de Bucanero. Die bestond al langer maar was nooit mijn favo kroeg. Dat had vooral met de onuitstaanbare uitbater te maken, maar die is niet meer. Tegenwoordig wordt de Bucanero gerund door Laly, een van de SATI-vriendinnen. Zij had vroeger een kroeg hoog in de bergen waar ik maar 1 keer geweest ben. De Bucanero stoot SATI nu naar de kroon als hangplek en is daar ook voor geschikter vanwege meer stoelen en versnaperingen. Ik wissel mijn oude stek bij de kiosk af voor de beste koffie van Pto. Caos, zij het in de schaduw en ga natuurlijk ook zo nu en dan bij SATI buurten. Nu is mijn vakantie afgelopen en de jaarlijkse gang naar 99 (een soort Zeeman van uitzonderlijke kwaliteit) in Los Llanos achter de rug.
