Na 4 maanden La Palma en een korte vakantie in Kikkerland wordt het toch echt tijd om weer eens een stukkie te schrijven. Blijkbaar ben ik volledig ingeburgerd in de mañana-cultuur en een lichte weerzin tegen nieuwerwetsigheden. Niet dat er nix is gebeurd al die maanden, maar het kwam er gewoon niet van. Het leven hier is als de wind en de Atlantische oceaan: meestal wappert het rustig en deint het een beetje of iets meer aan de branding, maar zo nu en dan woedt er een orkaan of beuken er halve tsunami´s tegen de keien. Het ritme wordt bepaald door eb en vloed, de zon en de maan en niet te vergeten het wekelijkse dorpsfeest, waar behalve met het gebruikelijke gespuis gedanst wordt met verwachte en onverwachte gasten. Na het bezoek van moeders en Plien en Wim in november ben ik vooral ziek geweest. Dit, in combinatie met het onophoudelijke zomerweer, maakte dat mijn voornemens om geregeld te Bloggen en Flash te leren een hoog mañana-gehalte kregen. Het gebruikelijke gemail was vaak al de limit, al heb ik wel een begin gemaakt met de TF-Health-site (onder constructie).
Na de wintersportvakantie (ik vond het best meevallen qua kou) was ik dermate opgeknapt dat ik hier nog net het staartje van het Carnaval kon meevieren, zaterdags het eindfeest in Los Llanos waardoor ik voor het eerst sinds 7 jaar weer onder de talkpoeder kwam te zitten en zondags na een paar uurtjes pitten op het strand de aller- allerlaatste nawee, een optocht door Puerto Naos. Sindsdien probeer ik mijn conditie een beetje op peil te houden door in Charco Verde naar het strand te gaan, een half uur lopen en terug met de guagua (bus). En verder is een al maanden oud plan, een weekendje naar Fuencaliente, afgelopen weekend eindelijk uitgevoerd. Het was vreselijk weer, een onweersbui met enorme hoeveelheden regen en hagel, maar wel erg gezellig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten