Zoals het klokje thuis tikt...

Ja hoor, ik ben er weer en zoals gewoonlijk is het net alsof ik niet weggeweest ben. De reis was nogal vermoeiend, mede door de absurde controles en de extra tijd die het kost. Nieuw in de ongein is ook dat er nog maar 1 stuk handbagage meemag. Toch had ik weer mazzel, het meisje dat incheckte liet me, na het wegen toch de computertas én de strandtas met boeken en schoenen als handbagage meenemen, ze vond dat ik me best had ingehouden voor een "enkeltje". De security was minder, ik had een leeg flesje bij me, dat moest in de container maar verderop stonden in elke wc wel mensen flesjes te vullen die er wel doorgekomen waren. Voor jassen en schoenen ben ik blijkbaar een trendsetter geweest want die moeten nu bij iedereen op de band. De computer moet ook uit de tas, al met al worden het steeds meer losse onderdelen. Je hoeft nog net niet naakt, maar ik was allang blij dat ik niet ook nog eens een paar kilo Zeeuwsche mosselen bij me had, nog ff los van het bijbehorende zeewater.

In het vliegtuig zat ik naast een aardig Belgisch stel, als het een beetje gezellig is lijkt de reis ook altijd wat sneller te gaan. Maar een klein beetje vertraging en de huisbaas en zijn vrouw zaten al op me te wachten. Eenmaal beneden in Puerto Naos hebben we de formaliteiten afgehandeld en kon ik nog net wat fruit scoren in de supermarkt, daarna douchen en een rondje Sati, Orinoco en La Moncloa en gaan pitten want ik was bekaf. Gister en vandaag lekker voor pampus gelegen op het strand hier voor de deur, de andere strandjes moeten nog even wachten.

Het inburgeren gaat weer razendsnel, zoals gewoonlijk is het alsof ik een week weggeweest ben. ´s Ochtends en ´s avonds een rondje door het dorp en binnen 2 dagen waren een halfjaar roddels bijgepraat. Hoewel mijn appartement de hele zomer verhuurd was, stonden mijn aangebroken flessen gedestilleerd water voor de colloidaal zilver-productie nog netjes in het keukenkastje en ook de feestartikelen van oudjaar lagen nog op hun plek. Toen ik aankwam was het 28 graden en windstil, ´s nachts koelde het nauwelijks af en de lucht zat vol Sahara-stof. Er hingen dreigende zwarte wolken waar behalve een paar modderige spetters niets uitkwam. Toch niet helemaal normaal voor de tijd van het jaar en een beetje te veel van het goede, iedereen klaagt steen en been over het drukkende en benauwde weer. Hoewel het een luxeproblemen is vergeleken met de ellende waaruit ik maandag vertrok, hakt de Calima bij mij er ook weer flink in en ben ik nog steeds bekaf. Maar het eind is in zicht, vanmiddag stak er een noordwesten wind op en hoewel het nog steeds bloedheet is plenste het zowaar even door, de verwachting is dat er vannacht en morgen meer komt, goed tegen het stof!

Met dank aan Google Earth hier een blik op mijn omgeving voor het komende half jaar, met de volgende pleisterplaatsen:
1. Huis
2. Sati - telefoonwinkel waar ik inlog
3. La Nao - terras
4. Supermarkt
5. Orinoco - bar-restaurant
6. Las Holas -terras annex dorpsplein
7. La Moncloa - Havenkroeg

Op het plaatje van Groot Puerto Naos staat aan het eind van de boulevard linksonder nog Hotel Sol La Palma, waar ik ´s avonds nog weleens een uurtje ga internetten.