Het geluk

zit ook hier vooral in de kleine dingen. Na jaren prehistorisch getob via het telefoonlijntje van SATI en publieke internetcomputers, ben ik thuis online via het satelietmodempje van Vodafone. Ga me nu niet allemaal enorme bestanden sturen, want het is nog steeds geen Nederlands breedbandkabel ofzo. De snelheid is vergelijkbaar met ADSL en het is prepaid, dus ik betaal per MB dataverkeer. Het is een gigantische verbetering, wat jullie vooral zullen merken aan mijn reactiesnelheid, ik check de mail tijdens het ontbijt en in de loop van de dag nog wel eens, in plaats van om de dag bij SATI. En hoewel het leven hier toch wel voor meer afleiding zorgt dan in Kikkerland, zal ik vanaf nu ook weer andere online-activiteiten gaan oppakken, zoals netwerken in LinkedIn en deze blog wat regelmatiger volkalken.

Iemand die ook na jaren tobben in een staat van euforie is beland is Piet, lees in zijn blog het geëmotioneerde verhaal van een verstokte Windhoos-gebruiker die na het installeren van Viesbah dermate getraumatiseerd raakte, dat hij voorgoed aan de Apple is geraakt. Het blijft een vreemd fenomeen dat dat niet collectief gebeurt.