Delta & Plata

Inmiddels gaat alles hier weer aardig z´n gangetje, hoewel de "temporal" nog steeds het gesprek van de dag is. De verse toeristen kijken met verbazing naar de ravage op het strand, waar het strandleven langzaamaan weer op gang komt tussen de ontwortelde palmbomen, keien en andere brokstukken en dak- en stoelloze strandwachten. Mijn strandstek is tijdelijk verhuisd van Las Monjas naar Puerto Naos verwege gebrek aan zand op Las Monjas en gebrek aan energie bij mij. Verder eet het halve dorp zich groen aan de avocados van Ana die voortijdig uit hun bomen zijn gewaaid. Langzaam komen de foto´s los uit het noorden en oosten, waar het echt hard stormde. Er zijn hele oogsten vernield, en daken en andere stukken gebouw wegggevlogen. Hier in de buurt was het vooral Puerto Naos wat de klappen kreeg, door de al van veraf opgezweepte golven. Langs de hele kuststrook waren de politie en brandweer standby, maar het dorpje El Remo en de Duitse randgroep-nederzetting Playa Nueva, die direct aan zee liggen zonder verhoogde boulevard, hoefden niet eens geëvacueerd te worden zoals we hier allemaal dachten. Dat gebeurt een paar (voorspelbare) keren per jaar tijdens springvloed, er is daar niets wat de golven tegenhoudt en ook nu zwommen er de volgende dag vissen in de straten. De Canarische politiek houdt zich vooral bezig met het effect van een bescheiden rampje: hele volksstammen afgesneden van electriciteit en communicatie, niet alleen in afgelegen gebieden maar ook in de steden. Op Tenerife, dat er uiteindelijk het ergst aan toe was, zaten donderdag nog mensen zonder stroom.

Al met al lijkt het alweer een eeuw geleden dat ik, in de eerste week na aankomst, me de pestpokken heb gezocht naar bruikbaar gedestilleerd water voor de Colloidaal zilver-productie. Ik heb toen de helft van de apothekers van de westkust gesproken, waarvan er maar 1 wist waar het over ging. Hier en daar ontstonden er levendige discussies tussen de apotheker, mij en andere klanten die zich ertegenaan bemoeiden, vaak een even hilarische als informatieve locale gewoonte. Opvallend was dat de klanten het allemaal erg interessant vonden, en een enkeling het zelfs kende. Maar nog opmerkelijker was dat er een heel artikel werd gewijd aan Plata Coloidal in Correo de Valle, de "Posthoorn" van Los Llanos en omstreken. Met het water bleek overigens helemaal nix mis te zijn.... het stopcontact was defect. Ik ben nog steeds een beetje aan het experimenteren, want ook met in werkend stopcontact reageert het toch allemaal anders dan in Nederland, ik denk toch door een chemisch verschil in het water. Ik ben van plan om een stuk aan mijn website breien over Colloidaal zilver, maar iedereen die nieuwsgierig is geworden (of die afkickverschijnselen heeft door het gebrek aan mijn productie): Colloidaal Zilver.

Nog wat foto´s van voor de storm, vanaf mijn terras en van het haventje aan het eind van de straat.

PS: ik kan nog steeds geen mail versturen, wel ontvangen. Ik ben bezig om het weer werkend te krijgen, ondertussen is dit Weblog toch nog ergens goed voor ;-).